آسیب‌شناسی دورنمای همگرایی ایران و کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای: مطالعه موردی چین

سازمان همکاری شانگهای از جمله سازمان هایی است که در زمینه منطقه‌گرایی و در حوضه اقتصادی پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای داشته است و از این‌رو همکاری‌هایی که ایران به خصوص از لحاظ اقتصادی با کشورهای عضو اصلی این سازمان مانند روسیه و چین دارد، می‌تواند راهی برای کاهش فشارهای اقتصادی و بهبود وضعیت اقتصادی ایران تلقی گردد. سوال اصلی مقاله این است که با توجه به روند فعلی، دورنمای همگرایی ایران و کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای به ویژه چین چگونه خواهد بود؟ روش پژوهش حاضر توصیفی-پیمایشی است. داده‌های مورد نیاز از طریق منابع کتابخانه‌ای و میدانی(با استفاده از پرسشنامه) جمع آوری شده‌اند و برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های دو جمله‌ای و آزمون میانگین در نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. نتایج مقاله نشان می دهد که تحریم‌های پسابرجام سبب ارتقاء زمینه‌های همگرایی میان ایران و کشورهای عضو سازمان شانگهای ارتقاء شده و ارتقاء روابط در دور زدن تحریم‌های پسابرجام خصوصاً در صنایع گردشگری، داروسازی و معدن تأثیرگذار خواهد بود و در عین حال بی‌اعتمادی جمهوری اسلامی ایران نسبت به غرب، روابط نامطلوب گذشته و وجود منافع استراتژیک میان ایران و اعضای اصلی شانگهای از جمله مهم‌ترین دلایل گرایش جمهوری اسلامی ایران به کشورهای عضو سازمان شانگهای است.